Προσπαθώ να συστήσω μια μεταπλασμένη πραγματικότητα –μπολιασμένη ήδη με στοιχεία απ’ το φανταστικό– που να αναστοχάζεται τον κόσμο ή την ίδια μέσω και των αισθητικών στοιχείων που παρέχει η ψηφιακή επεξεργασία εικόνας ή η χρήση της φωτογραφικής κάμερας ή η χειροτεχνιακή γραφή/επέμβαση στο σώμα μιας φωτογραφίας ή ενός ζωγραφικού έργου ή ενός απλού σχεδίου, πάνω στην πλακέτα εργασίας του υπολογιστή.
Με κεντρίζει ένα αποτέλεσμα δίαυλου που θα αναδημιουργεί αναγνώσεις, που θα συνιστά γλώσσα με την κρυφή υποψία ότι υπήρχε από πάντα· η παρουσία σαν συγκίνηση: ό,τι δηλαδή ποιητικά κατοικεί ή κατοικείται. Θα ήταν επισφαλές να μιλούσα για μέλημα αναβάπτισης του «περιεχομένου» (επιτακτικό ασφαλώς αλλά όχι ως συνοδό απλά μιας μεταλλαγής της φόρμας που προσπορίζει το ψηφιακό μέσο). Μα και δεν θα μπορούσα ν’ αγνοήσω ταυτόχρονα τον κρίσιμο ρόλο για την τέχνη και την κοινωνία την ίδια μιας γόνιμης συνάντησης (ξανά και ξανά) φόρμας και περιεχομένου· στο σημείο αυτό θέλω να βλέπω και την όποια αυθεντική πολιτική διάσταση μιας καλλιτεχνικής πρότασης. Όλο το οπτικό υλικό–βάση έχει φωτογραφηθεί/ζωγραφιστεί/σχεδιαστεί από μένα και, επιτρέψτε μου έναν μικρό ενθουσιασμένο ίλιγγο απέναντι στον υβριδικό χαρακτήρα της τέχνης ή της αντίληψης. Τα αρχεία λόγω της μεγάλης ποσότητας πληροφορίας που περιέχουν -ξεπερνούν τα 160ΜΒ– διεκδικούν τα όρια ενός ζωγραφικού πίνακα. Το πράγμα δεν δένει πάντα, οι αντιστάσεις του κόντρα στις δικές μας ή στις ευρυχωρίες μας. Αλλά ισοδυναμεί ως αξία μ’ αυτήν ενός βήματος ή του να ταξιδεύει κανείς χωρίς γνωστό προορισμό κι αυτό ανακουφίζει. Τόσο που να μπορεί, για την περίσταση, ένα παλιό ινδιάνικο ρητό να λέει: «Σαν πετραδάκι στο νερό την ακοή μάτι μυαλό να πιάσουν». |
In my work I try to introduce a transformative reality already grafted with elements of the imagination. This reality reflects upon the world, as well as itself, through visual elements as provided by digital image processing, the use of the photographic lens and "craft writing": the alteration of the image on the computer, be it a photograph, a painting or simply a drawing.
My aim is communication as the re-creation of readings; a language that has hidden inside it what was always there - an emotional or emotive presence; all that was made to inhabit and inhabited by poetic language. I wouldn't wish to speak of "renaming content" (although it is imperative, it is not simply an accompaniment to the transformation conferred by a digital medium). On the other hand, I couldn't ignore the crucial role played by the recurring, fruitful meeting between form and content, both in art and society. This is why I also put focus on an authentic political dimension of the artistic proposal. All the basic visual material has been photographed, painted or designed by me so please allow me to dwell on my enthusiasm for the hybrid nature of art and perception. Each image file contains such a bulk of information (often exceeding 160MB) that they can claim for themselves the scale of a painted work. Harmony, alas, is not always achieved. Resistance can meet resistance. In space. In us. Yet I find the work's value equal to that of a step forward; even of a journey with no destination. I believe such a thing leads to relief. As the old Native American saying has it: Like a pebble in the water The ear the eye the mind Is captured |
|
|
Ο Γιάννης Γαλανάκης ζει και εργάζεται στα Χανιά Κρήτης. Ως αυτοδίδακτος φωτογράφος έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε μία ατομική έκθεση το 2002 - Βίλα Κούνδουρου, Χανιά, και σε ομαδικές εκθέσεις: "Χανιώτες Δημιουργοί" - Μάιος 2002», Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων και "Castles in the air" - Μάιος 2014, Mare Gallery, Χανιά.
|
Yiannis Galanakis is a self taught photographer. He lives and works in Chania. He has presented his work in Villa Koundourou, Chania (Solo Exhibition, 2002); the Municipal Art Gallery of Chania ("Chania Creators", Group Exhibition, 2002); and in Mare Gallery ("Castles in the air", Group Exhibition, 2014)
|